Ik ben er de laatste week wel achter gekomen dat bij social distancing en vooral een lockdown, totaal geen rekening wordt gehouden met mensen met psychische problemen. Zelfs vanuit de hulpverlening is er totaal geen begrip. In ieder geval niet bij mij. Er wordt niet meer naar je omgekeken. Het boeit de hulpverlening totaal niet wat het met eenzame psychisch kwetsbare mensen kan doen om wekenlang met nauwelijks tot geen hulp op een klein kamertje opgesloten te zitten.
Bij mij betekent dat toename van onder andere psychotische klachten, depressie, dissociaties, zelfbeschadiging etc. Er is geen therapie meer. Mijn evv-er komt niet meer langs. Ik kan alleen maar eventjes bellen, waar ik persoonlijk weinig aan heb. Ook omdat ik met veel mensen van de verpleging niet zo'n grote klik heb. Ze vragen nooit door oid, dus het gesprek valt gauw stil, want ik ben niet iemand die blijft praten uit zichzelf. Dus zeker ikzelf, maar ik weet wel zeker dat ook anderen, hier tegenaan lopen. En dat vind ik ontzettend naar en moeilijk.
Ik wil jullie dan ook heel veel sterkte wensen en weet dat jullie hier niet alleen in staan. Stuur mij gerust eens een berichtje mocht je willen praten. Ik zal misschien niet onmiddellijk reageren, maar ik zal m'n best doen om zo goed mogelijk te reageren.
Stay safe everyone. You're not alone.
