Ontslag.

Afgelopen maandag ben ik om 16:30 met weer met ontslag gegaan van de Rielerenk.

Vrijdag mocht ik al een nachtje thuis slapen en vanaf maandag ben ik dus definitief weer thuis. Het is wel heel erg wennen, maar m'n eigen bed ligt toch een stuk fijner. Plus de katten komen er weer gezellig bij. Het lawaai van de ratten 's nachts heb ik wat minder gemist haha. Maar ben ook blij die weer te laten kunnen rondrennen.

Dus.. Nu is het proberen een goede balans overal in te vinden, wat ik altijd best wel moeilijk vind. Ook nu. Ik merk dat het ontzettend veel energie vreet om te wennen thuis. Misschien toch maar weer een soort schema maken van een aantal dingen om me aan te houden, iets wat soms wel helpt. Hopelijk ben ik dan ook iets minder moe.

Ook ben maandag begonnen met de resocialiserende deeltijdbehandeling. Het begin hiervan was geen succes, maar vandaag was wel oké, gezellig. :) Ben benieuwd hoe het morgen gaat, hoop dat de therapeut iets aardiger is dan maandag en meer nadenkt over wat hij zegt. Ik heb geen zin om weer boos te moeten worden, omdat ik niet serieus word genomen. Maar goed, ik zie het allemaal wel. Volgende week moet ik ook op donderdag naar therapie, maar de vrijdag ben ik altijd lekker vrij. Dat is wel fijn.

Ik mis sommige mensen van de afdeling waar ik op zat best wel. Gelukkig is het niet zo heel ver weg en kan ik gewoon op bezoek gaan 'af en toe s avonds. Wel zo gezellig. :)

Maandag.

Aankomende maandag ga ik weer met ontslag van de Rielerenk en zal ik beginnen met de deeltijd behandeling hier. Mijn zorgcoördinator heeft er voor gezorgd dat ik maandag kan starten als enige van onze groep gelukkig, hij zag ook in dat het voor mij niet goed zou zijn als ik tot augustus zou moeten wachten. :)

Deze week krijg ik mijn programma opgestuurd via de mail, dus even wachten nog hoe het er nu precies uit ziet. Heb het vandaag samen met mijn zorgcoördinator besproken en hij zal het allemaal voor mij op een rijtje zetten gelukkig. Ik weet wel dat ik bijna iedere dag een blok therapie heb van 75 minuten. Heb geprobeerd alles zo veel mogelijk over de hele week te spreiden en dat is volgens mij nog wel aardig goed gelukt.

Dus het is deze week nog even de laatste dingen doen. Zoals er voor zorgen dat ik nu eindelijk eens mijn Tramadol krijg. De arts heeft het nog steeds veranderd en ik krijg ondertussen alleen maar meer pijn. Ben heel erg boos en zal morgen hoe dan ook Tramadol krijgen, al moet ik boos haar kantoor binnen stormen. Ik heb het echt helemaal gehad met al dat gezeik en niets doen van de psychiater en arts hier. Ontzettend vervelend en moeilijk.

Verder is het dus eigenlijk nog een weekje uitzitten en proberen mij zo goed mogelijk voorbereiden op het naar huis gaan. :)

Update.

En toen was het alweer 17 juni. De tijd gaat nu eigenlijk wel (veel te) snel voorbij. Over een week moet ik alweer naar huis toe. Zie ik heel erg tegen op nu.

Het was sowieso de bedoeling dat ik 24 juni naar huis zou gaan en dan ook gelijk met mijn deeltijdprogramma aan de slag zou kunnen. Maar nu hoorde ik vanmorgen dat het misschien niet eens mogelijk is. Er is voor 24 juni nog maar 1 plek vrij en wij zijn met 6 personen. Dus het is nog maar de vraag wie er over een week gaat instromen.. Grote kans dus dat ik ipv 24 juni pas ergens in augustus kan starten, waar ik heel erg tegen op zie als dat het geval is. Maar goed, morgen hoor ik waarschijnlijk meer, dus even afwachten nog. :)

Verder hebben ze nu eindelijk eens naar mijn medicatie gekeken, na meer dan een week zeuren dat ik zoveel pijn heb. Wat een gedoe hier zeg. Maar ik krijg ik nu weer Tramadol vanaf vanavond als het goed is. Hopen dat de bijwerkingen niet zo erg zijn als de vorige keer, maar ik weet in ieder geval wat ik kan verwachten en hoop dat de bijwerkingen deze keer minder erg zijn.

Verder gaat het niet echt geweldig. Nog vaak druk in mijn hoofd en last van hallucinaties en wegrakingen. Ben zó moe. Heb totaal geen energie meer. Ik ben gewoon zo uitgeput nu. En ik probeer niet te veel te slapen overdag, maar ik word zo moe van al die pijn en drukte in mijn hoofd.

Vanmiddag heb ik eigenlijk DB Activiteiten, maar ik ga dat maar afzeggen denk ik. Te ver lopen en kan daar toch weinig tot niets doen. Dan ga ik liever proberen een boek te lezen op de afdeling of op het terras. Veel verder dan het terras kom ik toch niet vrees ik.. :(

Nog steeds op VW1..

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Deels omdat internet hier nauwelijks werkt, deels omdat ik eigenlijk niets wist (en nog steeds niet weet) wat ik moest zeggen.

Ik zit nu al even op de nieuwe afdeling dus. Gelukkig bleek ik al veel mensen (bijna iedereen) te kennen hier, wat voor mij heel veel stress scheelde. Het was prettig om tussen bekende gezichten binnen te komen en niet tussen allemaal vreemden.

De verpleging was voor mij wel nieuw. Met de meesten kan ik wel goed overweg, maar met 1 vrouw helemaal niet. Ze maakte nare opmerkingen naar mij toe, dus ik ontwijk haar zoveel mogelijk. De anderen kan ik wel goed mee praten volgens mij. Al vind ik het wel heel moeilijk om naar ze toe te gaan, omdat ik ze niet goed ken.

Verder..

De laatste dagen heb ik veel pijn door de fibromyalgie. Sommigen nemen dit niet serieus, waardoor ik af en toe wel ruzie heb. Vind het heel vervelend als mensen doen alsof ik mij aanstel oid. Dan trek ik mijn mond wel los.

Ook werken de medicijnen niet echt geweldig (meer). Alleen de Lormethazepam +  Lorazepam 's avonds werken nog een beetje om te slapen. Maar ik ben constant onrustig, de Lorazepam 1mg heeft geen echte werking meer op mijn lichaam. De pijnstiller, Zaldiar, werkt helemaal voor geen meter meer, wat erg lastig is. Ook de 600mg Seroquel is een twijfelgeval als je het mij vraagt.. Het dempt de psychotische klachten een klein beetje, maar ik heb wel meer wegrakingen sinds ik dit medicijn slik. Maar het werkt dus lang niet zo goed als zou moeten, waar ik erg van baal.

Ik heb het heel moeilijk om in het 'hier' te blijven. De wanen en hallucinaties maken dat vaak erg moeilijk en word ik paranoïde en ik wil dan ook graag een oplossing vinden hiervoor, met of zonder Seroquel. Want het is zo ontzettend vermoeiend.

En dan heb ik eindelijk een gesprek met de psychiater hier gisteren, laat hij mij gewoon zitten en komt hij niet opdagen. Wat een klojo zeg. Nu moet ik zeker wéér een week wachten, wat ik dus niet ga doen, want dat red ik simpelweg niet. Het gaat niet goed. En op deze afdeling is dat heel naar, vind ik zelf, maar gelukkig zitten hier ook veel lieve mensen. :)