Na weer een weekend lekker thuis te zijn geweest, merk ik wel dat ik het hier op de Rielerenk wel gehad heb. Twee weken geleden besloot ik om toch nog even te blijven, omdat het toen wat slechter ging. Maar ik heb gemerkt dat ik nu ook zelf weer gewoon helder kan denken en dingen zelf kan oplossen. Of met wat hulp, maar niet zoveel hulp dat ik nou hier moet blijven.
Ik wil gewoon weer fijn in mijn eigen bed slapen, meer nuttige dingen doen dan kleuren en zingen. Het is wel gezellig, maar het heeft voor mij geen meerwaarde meer. Ik erger me meer aan het programma dan dat het mij helpt en ik voel me thuis veel fijner dan hier. Ik kan thuis ook wel genoeg dingen doen om bezig te blijven en dan ook doen wat ik leuk vind en waar ik zin in heb én wat nuttig is. Daar heb ik veel meer aan.
Voor mij is het nu wel echt duidelijk dat ik hier weg wil en ook weg kan. Het zal in het begin wel erg wennen zijn en ook wel vermoeiend, maar dat is niet erg. Ik wil hier niet meer zijn nu het niet meer hoeft. Elke dag dat ik hier nu zit voelt als een dag te lang voor mij.
Woensdag heb ik een gesprek met de arts hier en dan wil ik dat ook aangeven en een verlofdatum aanvragen. Ik wil hier gewoon zo snel mogelijk weg.
♥ Didi ♥
maandag 22 april 2013
maandag 15 april 2013
Test - Deel 1.
Wat een chaotisch begin van de dag was het weer dankzij de verpleging op VW3. Zij hadden voor mij een eerste afspraak gepland voor een test bij mevr. Wijngaarden voor Autisme Spectrum Stoornissen. Na heel veel aandringen en moeite hadden ze dan die afspraak gemaakt. Kreeg ik gisteren rond 23:00 opeens te horen dat het om 9:30 bij de Pikeursbaan zou zijn, terwijl er tegen mij iets anders was gezegd eerder. Nou, vanmorgen dus maar even alles afgebeld om na te vragen waar ik moest zijn en hoe laat. Bleek dus dat het ook niet eens klopte, maar dat ik om 9:15 bij de Singel aanwezig moest zijn.
Wat een gezeik is het hier toch ook altijd qua communicatie en afspraken maken. Ze zitten nooit op 1 lijn, waardoor het vaak een grote chaos is en er veel afspraken gemist worden zelfs op deze manier. Dit ga ik binnenkort ook nog zeker wel bespreken. Nu had ik geluk dat mijn vader mij op kwam halen met de auto en ik dus wel op tijd was vandaag, maar het had ook zo kunnen zijn dat we dus veel te laat op de goede locatie aan waren gekomen.
Rond 9:30 werd ik eigenlijk opgehaald voor de test. Wist niet echt wat ik er van moest verwachten en was ook behoorlijk zenuwachtig. Gelukkig is het een hele aardige vrouw. Na het voorstellen en uitleggen van de testen, begonnen we met een vragenlijst. Zij vroeg mij dingen en ik moet zeggen of die van mij op toepassing waren of niet. Er zaten wel vragen bij waar ik eigenlijk zelf nooi over na denk, of wil denken, wat mij erg onrustig maakte en ook wel confronterent was.
Daarna kreeg ik nog tekeningen te zien met mensen erop en daar moest ik dan wat over vertellen, wat ik daar allemaal in zag. Nu ga ik niet vertellen wat voor tekeningen het waren, voor het geval iemand dit leest die ook zo'n test moet doen. Maar goed, de eerste paar waren voor mijn gevoel nog wel redelijk makkelijk, maar de laatste vond ik erg moeilijk. Het gaf me een heel naar gevoel dat ik niet kon zeggen wat er op het plaatje nou eigenlijk gebeurde. Voelde me erg leeg en mislukt.
Als laatste las ze een paar verhalen voor. Ik moest aan gaan geven of wat er in het verhaal gebeurde normaal, vreemd, zeer vreemd of schokkend was. Ik heb maar gewoon gezegd wat ik vond, weet verder niet of daar nog wat mee gedaan wordt. Ik kreeg het idee dat ze daar niet zo veel aan zouden hebben.
Als laatste hebben we een nieuwe afspraak gemaakt voor 6 mei, hier op de Rielerenk, om 10:00. Duurt dus nog wel even weer. Mijn moeder moet dan ook mee en dan moet ze een vragenlijst inleveren die zij samen met mijn vader ingevuld heeft. Ben wel benieuwd wat ze daar van vinden. Vast niet vreemd denk ik. En dan hoop ik dat ze naast de BPS eindelijk eens met iets aan komen zetten..
Nou, om 10:30 stond ik alweer buiten en belde ik mijn vader op. Het duurde nogal lang voor hij kwam, dus ondertussen heb ik nog een hele tijd met mijn moeder zitten bellen. Ik was ontzettend onrustig door het lange wachten en uiteindelijk bleek dat mijn vader op een andere plek stond te wachten. Dus rond 11:30 stapte ik eindelijk weer bij hem in de auto en ging ik terug naar de Rielerenk.
Eenmaal hier weer aangekomen heb ik mijn spullen om mijn kamer gegooid en ben ik weer op het terras boven gaan zittten. Even weg van alles en iedereen. Om 12:00 toch naar de lunch gegaan terwijl ik nog steeds zo onrustig was etc. en het duurde mij dan ook veel te lang. Uiteindelijk heb ik aan tafel zitten huilen, omdat ik gewoon niet tegen prikkels kan nu. Alles is te veel.
Na de lunch ben ik maar deze post gaan schrijven om me een beetje bezig te houden. Ik ben nog steeds ontzettend onrustig, krijg weinig mee uit de omgeving, alles gaat langs mij heen. Elke prikkel van buitenaf is op dit moment te veel. Ik sta op ontploffen. Ik moet gewoon even niets en niemand meer zien of horen.
Wat een gezeik is het hier toch ook altijd qua communicatie en afspraken maken. Ze zitten nooit op 1 lijn, waardoor het vaak een grote chaos is en er veel afspraken gemist worden zelfs op deze manier. Dit ga ik binnenkort ook nog zeker wel bespreken. Nu had ik geluk dat mijn vader mij op kwam halen met de auto en ik dus wel op tijd was vandaag, maar het had ook zo kunnen zijn dat we dus veel te laat op de goede locatie aan waren gekomen.
Rond 9:30 werd ik eigenlijk opgehaald voor de test. Wist niet echt wat ik er van moest verwachten en was ook behoorlijk zenuwachtig. Gelukkig is het een hele aardige vrouw. Na het voorstellen en uitleggen van de testen, begonnen we met een vragenlijst. Zij vroeg mij dingen en ik moet zeggen of die van mij op toepassing waren of niet. Er zaten wel vragen bij waar ik eigenlijk zelf nooi over na denk, of wil denken, wat mij erg onrustig maakte en ook wel confronterent was.
Daarna kreeg ik nog tekeningen te zien met mensen erop en daar moest ik dan wat over vertellen, wat ik daar allemaal in zag. Nu ga ik niet vertellen wat voor tekeningen het waren, voor het geval iemand dit leest die ook zo'n test moet doen. Maar goed, de eerste paar waren voor mijn gevoel nog wel redelijk makkelijk, maar de laatste vond ik erg moeilijk. Het gaf me een heel naar gevoel dat ik niet kon zeggen wat er op het plaatje nou eigenlijk gebeurde. Voelde me erg leeg en mislukt.
Als laatste las ze een paar verhalen voor. Ik moest aan gaan geven of wat er in het verhaal gebeurde normaal, vreemd, zeer vreemd of schokkend was. Ik heb maar gewoon gezegd wat ik vond, weet verder niet of daar nog wat mee gedaan wordt. Ik kreeg het idee dat ze daar niet zo veel aan zouden hebben.
Als laatste hebben we een nieuwe afspraak gemaakt voor 6 mei, hier op de Rielerenk, om 10:00. Duurt dus nog wel even weer. Mijn moeder moet dan ook mee en dan moet ze een vragenlijst inleveren die zij samen met mijn vader ingevuld heeft. Ben wel benieuwd wat ze daar van vinden. Vast niet vreemd denk ik. En dan hoop ik dat ze naast de BPS eindelijk eens met iets aan komen zetten..
Nou, om 10:30 stond ik alweer buiten en belde ik mijn vader op. Het duurde nogal lang voor hij kwam, dus ondertussen heb ik nog een hele tijd met mijn moeder zitten bellen. Ik was ontzettend onrustig door het lange wachten en uiteindelijk bleek dat mijn vader op een andere plek stond te wachten. Dus rond 11:30 stapte ik eindelijk weer bij hem in de auto en ging ik terug naar de Rielerenk.
Eenmaal hier weer aangekomen heb ik mijn spullen om mijn kamer gegooid en ben ik weer op het terras boven gaan zittten. Even weg van alles en iedereen. Om 12:00 toch naar de lunch gegaan terwijl ik nog steeds zo onrustig was etc. en het duurde mij dan ook veel te lang. Uiteindelijk heb ik aan tafel zitten huilen, omdat ik gewoon niet tegen prikkels kan nu. Alles is te veel.
Na de lunch ben ik maar deze post gaan schrijven om me een beetje bezig te houden. Ik ben nog steeds ontzettend onrustig, krijg weinig mee uit de omgeving, alles gaat langs mij heen. Elke prikkel van buitenaf is op dit moment te veel. Ik sta op ontploffen. Ik moet gewoon even niets en niemand meer zien of horen.
vrijdag 12 april 2013
Weekend.
De laatste tijd heb ik het idee dat de medicijnen, met uitzondering van de slaappillen, steeds minder goed werken bij mij. Het is heel goed mogelijk dat ik er aan begin te wennen zo langzamerhand. Dus dit moet ik binnenkort even bespreken met de arts van de afdeling.
Maandag zie ik haar weer, maar weet niet of er dan tijd is om het daar over te hebben. Om 9:30 moet ik een test doen om te zien of ik een ontwikkelingsstoornis heb, of een autisme spectrum stoornis. Waarschijnlijk zal ik nog wel meer testen moeten doen binnenkort hiervoor. Ben benieuwd.
Ik zie er heel erg tegen op om dit maandag te doen, maar ik ben ook blij dat ze nu eindelijk nog eens wat meer dingen gaan onderzoeken. Natuurlijk zal het nog wel even duren voordat ze hier een diagnose hebben, maar goed, er gebeurt nu tenminste weer eens iets.
Maandag zie ik haar weer, maar weet niet of er dan tijd is om het daar over te hebben. Om 9:30 moet ik een test doen om te zien of ik een ontwikkelingsstoornis heb, of een autisme spectrum stoornis. Waarschijnlijk zal ik nog wel meer testen moeten doen binnenkort hiervoor. Ben benieuwd.
Ik zie er heel erg tegen op om dit maandag te doen, maar ik ben ook blij dat ze nu eindelijk nog eens wat meer dingen gaan onderzoeken. Natuurlijk zal het nog wel even duren voordat ze hier een diagnose hebben, maar goed, er gebeurt nu tenminste weer eens iets.
~ ~ ~
Zoals ik al zei, werken volgens mij de medicijnen niet meer zo goed als eerder. Wat dat betreft ben ik blij dat ik nu nog steeds hier zit en toch niet met verlof ben gegaan vorige week. Ik voel me gewoon helemaal niet prettig en heb steeds meer last van verschillende dingen, zoals:
- Constante vermoeidheid
- Constante pijn, vooral in de mijn benen & rechter schouder
- Onrust
- Hallucinaties
- Stemmen
- Dissociaties
- Last van veel prikkels uit de omgeving & moeite om deze te verwerken
Het is heel erg moeilijk om de dagelijkse dingen te doen en mij ergens op te kunnen concentreren. Alles kost ontzettend veel moeite door de chaos in mijn hoofd en mijn lichaam dat niet meewerkt. Eigenlijk kost alles mij te veel energie en zonder ik mij vaak af in een poging om prikkels te vermijden. Kleuren en lezen zijn mijn activiteiten waar ik nog wat mee kan, verder is het heel moeilijk. Af en toe een stukje wandelen wil ook wel, zolang het maar niet te druk is buiten.
~ ~ ~
Dit weekend ga ik weer naar huis toe, van 10:00 tot 22:00 heb ik verlof aangevraagd, maar ik kan altijd eerder terug. Weet nog niet echt wat ik ga doen. Eigenlijk wil ik kijken voor een mountainbike, dus dat kan zaterdag wel en misschien even wat shoppen, als het niet te druk is. Verder lekker in de zon zitten waarschijnlijk. Zondag eigenlijk bij de IJsselloop kijken, maar daar zullen veel mensen zijn, dus daar zie ik wel erg tegen op. Maar goed, dat bekijk ik zondag wel.
dinsdag 2 april 2013
2e Paasdag.
Om 10:00 werd ik gisteren bij de Rielerenk opgehaald door mijn vader. Op weg naar huis nog even gekeken of er toevallig al winkels open waren om een broodje te kopen, maar helaas was alles nog dicht. Dus toen gelijk door naar huis, waar ik lekker ontbeten heb met croissants en thee. Heerlijk. :)
Daarna nog even wat spelletjes gedaan op de iPad en wat op internet rond gekeken, had eigenlijk niet zo veel te doen. Later toch maar weer Didi (oudste rat) uit de kooi gehaald om met haar op de bank te knuffelen. Na een tijdje merkte ik dat ze een bult achter haar linker voorpoot heeft zitten. Het voelt meer als een vetbult dan als een tumor, maar aangezien Didi al ouder is dan 2½ jaar ben ik toch bang dat het waarschijnlijk een tumor is. Ze heeft er gelukkig geen last van, het zit niet in de weg en het doet haar ook geen pijn. Even in de gaten houden of de bult groeit en of ze niet ziek wordt.
Rond 15:30 heb ik Didi weer in de kooi gedaan bij de andere dames en ben ik met mijn oom & tante met de auto richting Giethoorn gegaan. Eerst wist ik niet waar we heen gingen, dat is altijd een verassing, maar het was erg leuk. Mijn tante heeft een boel paaseieren, paashaasjes en snoepjes verstopt die ik en mijn oom moesten zoeken. Een traditie die wij al heel lang volhouden haha. En ik heb dit jaar gewonnen.. ;) Volgens mij word ik nooit te oud voor paaseieren zoeken.
Daarna hebben we nog een stukje door Gierhoorn gewandeld, heerlijk in het zonnetje. Ook hebben we daar nog een pizza gegeten, waarna we nog weer een stukje gingen wandelen. Onderweg kwamen we nog wat katten tegen, die natuurlijk als een speer naar mij toe kwamen rennen om te knuffelen. Hoezo ik trek katten aan.. ;)
Om 20:00 zijn we weer in de auto gestapt en richting Deventer gegaan, dus ik was nog wel vroeg terug op de Rielerenk. Even een paar kopjes thee gedronken in de huiskamer, medicijnen opgehaald en om 23:00 mijn bed maar gauw opgezocht.
Het was een relaxte, gezellige en leuke dag, waar ik erg van genoten heb. Toch merk ik nu wel dat ik compleet uitgeput ben, veel last van mijn spieren heb en dat het in mijn hoofd allemaal weer erg druk is. Natuurlijk speelt het ook mee dat ik vrijdag en zaterdag ook al thuis ben geweest. Plus donderdagavond nog uit eten geweest in de stad. Allemaal super, maar een beetje te veel van het goede denk ik. Al heb ik er absoluut geen spijt van.
Dit zijn de dagen waarop ik moet testen hoe het gaat als ik dus eigenlijk een beetje doe wat ik voor mijn opname ook deed. En alhoewel het goed ging en ik mij er goed bij voelde, denk ik dat het misschien toch nog nét iets te vroeg is om helemaal weg te gaan van de Rielerenk. De eerste paar dagen thuis zou het nog wel goed gaan waarschijnlijk, maar ik vertrouw mijzelf nog niet genoeg om het voor langere tijd aan te durven.
Ik heb net nog een gesprek gehad met de arts van de afdeling. Eigenlijk wou ik een verlofdatum aanvragen, maar uiteindelijk heb ik besloten om dat toch nog even uit te stellen. Ik wil niet net een paar dagen hier weg zijn en dat het dan weer niet goed gaat. Dan blijf ik voor de zekerheid toch nog liever een tijdje hier en ga ik in het weekend lekker naar huis toe om te wennen. :)
Daarna nog even wat spelletjes gedaan op de iPad en wat op internet rond gekeken, had eigenlijk niet zo veel te doen. Later toch maar weer Didi (oudste rat) uit de kooi gehaald om met haar op de bank te knuffelen. Na een tijdje merkte ik dat ze een bult achter haar linker voorpoot heeft zitten. Het voelt meer als een vetbult dan als een tumor, maar aangezien Didi al ouder is dan 2½ jaar ben ik toch bang dat het waarschijnlijk een tumor is. Ze heeft er gelukkig geen last van, het zit niet in de weg en het doet haar ook geen pijn. Even in de gaten houden of de bult groeit en of ze niet ziek wordt.
Rond 15:30 heb ik Didi weer in de kooi gedaan bij de andere dames en ben ik met mijn oom & tante met de auto richting Giethoorn gegaan. Eerst wist ik niet waar we heen gingen, dat is altijd een verassing, maar het was erg leuk. Mijn tante heeft een boel paaseieren, paashaasjes en snoepjes verstopt die ik en mijn oom moesten zoeken. Een traditie die wij al heel lang volhouden haha. En ik heb dit jaar gewonnen.. ;) Volgens mij word ik nooit te oud voor paaseieren zoeken.
Daarna hebben we nog een stukje door Gierhoorn gewandeld, heerlijk in het zonnetje. Ook hebben we daar nog een pizza gegeten, waarna we nog weer een stukje gingen wandelen. Onderweg kwamen we nog wat katten tegen, die natuurlijk als een speer naar mij toe kwamen rennen om te knuffelen. Hoezo ik trek katten aan.. ;)
Om 20:00 zijn we weer in de auto gestapt en richting Deventer gegaan, dus ik was nog wel vroeg terug op de Rielerenk. Even een paar kopjes thee gedronken in de huiskamer, medicijnen opgehaald en om 23:00 mijn bed maar gauw opgezocht.
Het was een relaxte, gezellige en leuke dag, waar ik erg van genoten heb. Toch merk ik nu wel dat ik compleet uitgeput ben, veel last van mijn spieren heb en dat het in mijn hoofd allemaal weer erg druk is. Natuurlijk speelt het ook mee dat ik vrijdag en zaterdag ook al thuis ben geweest. Plus donderdagavond nog uit eten geweest in de stad. Allemaal super, maar een beetje te veel van het goede denk ik. Al heb ik er absoluut geen spijt van.
Dit zijn de dagen waarop ik moet testen hoe het gaat als ik dus eigenlijk een beetje doe wat ik voor mijn opname ook deed. En alhoewel het goed ging en ik mij er goed bij voelde, denk ik dat het misschien toch nog nét iets te vroeg is om helemaal weg te gaan van de Rielerenk. De eerste paar dagen thuis zou het nog wel goed gaan waarschijnlijk, maar ik vertrouw mijzelf nog niet genoeg om het voor langere tijd aan te durven.
Ik heb net nog een gesprek gehad met de arts van de afdeling. Eigenlijk wou ik een verlofdatum aanvragen, maar uiteindelijk heb ik besloten om dat toch nog even uit te stellen. Ik wil niet net een paar dagen hier weg zijn en dat het dan weer niet goed gaat. Dan blijf ik voor de zekerheid toch nog liever een tijdje hier en ga ik in het weekend lekker naar huis toe om te wennen. :)
Abonneren op:
Posts (Atom)