Gisteren mocht ik helaas geen extra pijnstiller, ook al kon ik nauwelijks lopenvan de pijn. Fijne regels. Gelukkig heb ik wel m’n elektrische deken mee. Op de warmste stand gezet. Liggen deed ook pijn, dus ik heb niet zo’n fijne nacht gehad.
Vanmorgen had ik me bijna verslapen, dus snel aankleden en thee gemaakt. Achteraf niet nodig geweest, omdat m’n behandelaarster kwam een half uur te laat. Niet erg, want ze had wel even gebeld.
We hadden een redelijk kort gesprek, want ze weet alles al van mijn psychiater. Maar ik blijf hier nog iets langer. 2 november een gesprek met m’n behandelaren en ouders hier op de afdeling. Dan hoor ik ook hoeveel langer ik hier zal blijven.
We hebben wel wat dingen afgesproken. M’n creatieve therapie blijven volgen, zowel hier als bij Artomondo. Nu moet ik dan wel de scooter hier hebben en hij moet wel in de stalling. Maar aangezien ik geen pasje heb, wordt dat lastig. Even uitzoeken wat het meest handige is.
Verder moet ik uitstapjes plannen, zodat ik ook buiten kom. Oefenen met thuis slapen moet ook. Hopelijk hier nog wandelen iedere dag. Ook niet te belastend voor m’n enkel.
Vandaag heb ik niet op de afdeling gegeten. Werd door m’n ouders opgehaald en zijn we in de stad bij Mamaris gegeten. Helaas was het ontzettend druk en heb daar nog steeds last van, hoe raar dat ook klinkt. Als ik eenmaal overprikkeld ben is het ontzettend moeilijk om weer rustig te worden.
Daarna nog even langs de dierenwinkel, want m’n ratjes moeten natuurlijk wel wat lekkers hebben haha.
Weer terug op de afdeling gelijk Masterchef kijken, maar eigenlijk was dat ook veel te druk. De spanning raak ik maar niet kwijt en daar heb ik echt een hekel aan. Slapen is dan ook heel moeilijk. En sommige mensen op de afdeling maken mij helemaal gek. Kan me er erg moeilijk voor afsluiten. Misschien m’n ouderwetse manier weer: Oordopjes in, muziekje aan.
Nog maar even een gesprekje aanvragen zometeen. Geen idee hoe het zou moeten helpen, maar goed. Wie niet waagt, wie niet wint.
Voor vandaag: Welterusten allemaal!
