Thuis.

Na weer een weekend lekker thuis te zijn geweest, merk ik wel dat ik het hier op de Rielerenk wel gehad heb. Twee weken geleden besloot ik om toch nog even te blijven, omdat het toen wat slechter ging. Maar ik heb gemerkt dat ik nu ook zelf weer gewoon helder kan denken en dingen zelf kan oplossen. Of met wat hulp, maar niet zoveel hulp dat ik nou hier moet blijven.

Ik wil gewoon weer fijn in mijn eigen bed slapen, meer nuttige dingen doen dan kleuren en zingen. Het is wel gezellig, maar het heeft voor mij geen meerwaarde meer. Ik erger me meer aan het programma dan dat het mij helpt en ik voel me thuis veel fijner dan hier. Ik kan thuis ook wel genoeg dingen doen om bezig te blijven en dan ook doen wat ik leuk vind en waar ik zin in heb én wat nuttig is. Daar heb ik veel meer aan.

Voor mij is het nu wel echt duidelijk dat ik hier weg wil en ook weg kan. Het zal in het begin wel erg wennen zijn en ook wel vermoeiend, maar dat is niet erg. Ik wil hier niet meer zijn nu het niet meer hoeft. Elke dag dat ik hier nu zit voelt als een dag te lang voor mij.

Woensdag heb ik een gesprek met de arts hier en dan wil ik dat ook aangeven en een verlofdatum aanvragen. Ik wil hier gewoon zo snel mogelijk weg.