Het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Deels omdat internet hier nauwelijks werkt, deels omdat ik eigenlijk niets wist (en nog steeds niet weet) wat ik moest zeggen.
Ik zit nu al even op de nieuwe afdeling dus. Gelukkig bleek ik al veel mensen (bijna iedereen) te kennen hier, wat voor mij heel veel stress scheelde. Het was prettig om tussen bekende gezichten binnen te komen en niet tussen allemaal vreemden.
De verpleging was voor mij wel nieuw. Met de meesten kan ik wel goed overweg, maar met 1 vrouw helemaal niet. Ze maakte nare opmerkingen naar mij toe, dus ik ontwijk haar zoveel mogelijk. De anderen kan ik wel goed mee praten volgens mij. Al vind ik het wel heel moeilijk om naar ze toe te gaan, omdat ik ze niet goed ken.
Verder..
De laatste dagen heb ik veel pijn door de fibromyalgie. Sommigen nemen dit niet serieus, waardoor ik af en toe wel ruzie heb. Vind het heel vervelend als mensen doen alsof ik mij aanstel oid. Dan trek ik mijn mond wel los.
Ook werken de medicijnen niet echt geweldig (meer). Alleen de Lormethazepam + Lorazepam 's avonds werken nog een beetje om te slapen. Maar ik ben constant onrustig, de Lorazepam 1mg heeft geen echte werking meer op mijn lichaam. De pijnstiller, Zaldiar, werkt helemaal voor geen meter meer, wat erg lastig is. Ook de 600mg Seroquel is een twijfelgeval als je het mij vraagt.. Het dempt de psychotische klachten een klein beetje, maar ik heb wel meer wegrakingen sinds ik dit medicijn slik. Maar het werkt dus lang niet zo goed als zou moeten, waar ik erg van baal.
Ik heb het heel moeilijk om in het 'hier' te blijven. De wanen en hallucinaties maken dat vaak erg moeilijk en word ik paranoïde en ik wil dan ook graag een oplossing vinden hiervoor, met of zonder Seroquel. Want het is zo ontzettend vermoeiend.
En dan heb ik eindelijk een gesprek met de psychiater hier gisteren, laat hij mij gewoon zitten en komt hij niet opdagen. Wat een klojo zeg. Nu moet ik zeker wéér een week wachten, wat ik dus niet ga doen, want dat red ik simpelweg niet. Het gaat niet goed. En op deze afdeling is dat heel naar, vind ik zelf, maar gelukkig zitten hier ook veel lieve mensen. :)
Ik vind het heel fijn om te blog te lezen Tamara, je schrijft op een prettige manier. Zo blijf ik een beetje bij. Moeilijk natuurlijk dat het niet goed met je gaat. Ik blijf aan je denken natuurlijk en àls ik wat voor je kan doen, hoor ik het heel graag. Wat het ook is, maakt niets uit.
BeantwoordenVerwijderenDikke smakserd van mij
xxx