2 weken later.

Het is alweer even geleden dat ik wat heb geschreven. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Er is genoeg gebeurd, maar op 1 of andere manier komt het er allemaal niet uit. 

Ik ben nu al weer 2 weken thuis. Aan de ene kant heel fijn, maar ook (nog steeds) erg vermoeiend. Het is zwaar, daar ben ik heel eerlijk in. Er zijn veel dingen waar ik moeite mee heb, maar sommige dingen gaan nu ook wel iets beter. Dus laten we met het positieve beginnen. :)


Wat gaat er goed: 

• Op tijd naar bed gaan. In plaats van iedere nacht tot 2:00 wakker te blijven, probeer ik nu tussen 22:00 en 23:00 naar bed te gaan. Een half uurtje later af toe is niet erg. Dit ging op zich wel goed, al heb ik er met deze warmte wel moeite mee. Het is nu ook echt te warm hier, waar ik echt van baal.
• Op tijd opstaan. Meestal ben ik voor 9:00 al wel wakker zonder een wekker te hoeven zetten. En ik sta tussen 9:00 en 9:30 op. Voor mijn doen is dit al heel wat. Eerder was ik niet voor 11:00 uit bed te krijgen en had ik heel veel moeite om ook uit bed te blijven. 
• Ik neem iedere dag op het juiste tijdstip de juiste medicatie in. Ook de juiste hoeveelheid. Ik voel ook geen behoefte om er meer te nemen, wat veel stress scheelt voor zowel mij als mijn ouders. Ik heb de medicijnen nu ook in eigen beheer, wat erg goed gaat gelukkig en hoop dat het zo blijft. 
• Bewegen. Eindelijk. Ik kan weer een stuk lopen of fietsen, op basisniveau. Daar ben ik heel blij mij en wil hier ook meer aan blijven werken. Ik hoop mijn conditie langzaam weer wat omhoog te krijgen, tegelijk met mijn spierkracht. Hopelijk wordt de pijn ook minder als mijn lichaam sterker is. 
• Ik volg alle therapieën die ik heb aangevraagd bij de deeltijdbehandeling. Ik ben iedere dag op tijd en heb mijn huiswerk gemaakt. 

Wat gaat er niet goed:

• Er is veel gedoe rond mijn laatste diagnose, namelijk die van autisme. Hier wordt nu nog verder naar gekeken en eventueel ook verder onderzoek naar gedaan. Maar op dit moment zeggen mijn behandelaren dat ik van Borderline Persoonlijkheidsstoornis naar autisme ga en dan opeens wordt er aan beide diagnoses getwijfeld. Ik was het eens met de Borderline Persoonlijkheidsstoornis, hoe heftig dat ook is. Maar ik kom mijzelf er in vinden en herkennen. Waardoor ik ook mogelijkheden voor therapie zag. Bij autisme heb ik dat véél minder. Misschien omdat ze het mij gewoon niet genoeg uitgelegd hebben, ik weet het niet. Dat zal ik binnenkort wel allemaal te horen krijgen, dus ben benieuwd en ondertussen ook erg zenuwachtig en gespannen.
• Zelfzorg. Mijn kamer netjes houden. Kleding netjes opbergen, zodat ik ze fatsoenlijk kan dragen. Vaak omkleden. Vaak douchen. Vaak tandenpoetsen. Te veel eten. Dit zijn allemaal dingen waar ik toch wél tegen op loop als ik heel eerlijk ben. Het is niet zo dat ik mijn kamer niet meer op kan en me 4 weken niet heb gedouched, zover komt het gelukkig niet. Maar het blijft wel iets waar ik aandacht aan moet besteden en energie in moet steken, om mijzelf deze dingen aan te leren totdat ze voor mij gewoon zijn.
• Stemmingswisselingen heb ik ook nog veel last van. Ik probeer het zo goed mogelijk te verbergen voor de buitenwereld, maar dit gebeurd nog veel te vaak en ik heb hier nog geen controle over. Vind het hierdoor vaak erg moeilijk om contact met mensen te onderhouden.
• Ik ben ook nog steeds erg impulsief. Als ik iets wil, dan wil ik het ook nu meteen, vaak ongeacht wat de consequenties zijn. Hier moet ik ook nog veel aan werken. Ik ben me wel meer bewust van mijn gedrag, dat is de eerste stap. Er wat aan/mee doen is de volgende stap.
• Dissociaties komen nog steeds voor bij mij. Mijn psychotische klachten beginnen ook langzaam weer de kop op te steken om daarna de overhand te krijgen. Vooral de auditieve hallucinaties nemen (sterk) toe op het moment. Visuele hallucinaties minder. Ik ga dit bespreken met mijn therapeut volgende week. Misschien moet ik andere medicatie proberen, misschien begin ik aan deze medicatie te wennen.
• Er valt erg veel uit bij de deeltijdbehandeling heb ik gemerkt. Iedereen moet natuurlijk op vakantie, dus dan vervalt de therapie. Maar de therapie vervalt ook zonder dat ik het te horen heb gekregen of dat het verplaatst is naar een ander lokaal. Hierdoor heb ik nu al 2x in 4 dagen voor niets daar gestaan, waar ik ontzettend van baal en ook boos om ben. Ik mag toch hopen dat dit niet zo door blijft gaan, want dan kan ik de motivatie ook niet meer opbrengen om te komen.
• En de laatste, maar waarschijnlijk wel de belangrijkste: op tijd om hulp vragen. Voor mij is dit nog steeds een heel groot probleem. Soms omdat ik aan mezelf niet wil toegeven dat het fout gaat, soms omdat ik dat niet aan anderen wil toegeven. Ik heb er vooral veel moeite mee, omdat ik door o.a. stemmingswisselingen zomaar uit het niets mezelf wat aan wil doen, zonder dat daar echt een concrete reden voor is. Voor anderen is dit vaak onbegrijpelijk en ben ik bang voor de reacties die ik krijg hierop. Net als met de fibromyalgie, waar ik ook veel onbegrip tegenkwam en er pijnlijke dingen tegen mij gezegd werden door mensen van wie ik het niet had verwacht. Het heeft me bang gemaakt om helemaal open te zijn. Ik durf niet meer, omdat ik bang ben voor weer nare reacties. En tja, op welk moment, op welk punt, is het goed om extra hulp in te schakelen? En wanneer word je serieus genomen? Ontzettend moeilijk voor mij en ik weet gewoon niet wat ik er mee moet op dit moment. 

Nou, dat waren de 2 lijsten dan. De positieve wat korter dan de negatieve, maar dat maakt niet uit. Er zijn in ieder geval positieve dingen, dat is belangrijk. Maar ook aan deze punten moet ik blijven werken om ze positief te houden en dat probeer ik zeker. 

De negetieve lijst is wat uitgebreider allemaal. Er zijn nog veel te veel dingen waar ik mee zit, waardoor ik gewoon vastloop in het leven eigenlijk. Ik denk dat het wel goed is dat ik ze even opgeschreven heb en voor mijzelf helder heb wat er nog lang niet goed gaat (en waarom niet). Het is allemaal veel complexer dan ik hier heb beschreven, wat ik dan tijdens therapie ook zo kan bespreken en kijken welke mogelijkheden er zijn om aan wat dingen te werken. Maar goed, dat komt wel.