Nou.. Ik ben gisteravond weer overgeplaatst naar Volwassenen 2, de meer open afdeling. Zelf was ik eigenlijk liever op Volwassenen 3 gebleven, ook al is dat een gesloten afdeling. Ik voelde me daar wel prettig op zich.
Dus toen ik gisteren hoorde dat ik die avond al naar VW2 zou vertrekken, was ik niet echt heel blij. Zag er wel naar uit om wat mensen weer te zien hier, maar dat werd overschaduwd door de waarschuwing van de psychiater dat ik niet veel contact met de groep mag hebben en dat ik veel beperkingen zou hebben (waar niemand ondertussen ook nog maar iets van weet / verteld).
Goed, ik ben maar met een zo open mogelijke instelling naar VW2 gegaan en gisteravond voelde ik me nog wel redelijk op mijn gemak en voelde ik mij welkom tussen de andere patiënten. Lekker thee gedronken met koekjes erbij en CSI + Unforgettable gekeken.
Had 's avonds ook nog een gesprek met mijn nieuwe EVVer, waar ik al een beetje tegen op zag. Het was geen geweldig gesprek, maar het had ook erger gekund. Mijn programma is nu tenminste bijgewerkt en klopt voor de verandering helemaal. Ook gaan ze aanvragen of ik een half uur alleen naar buiten mag en of ik zondag naar huis mag met verlof. Daar ben ik heel tevreden over. Alleen dat eeuwige gezeur en gepush om bij elk klein ding waar je je niet goed bij voelt, naar iemand van de verpleging toe te komen om dat te zeggen, daar kan ik helemaal niet tegen, bah.
Natuurlijk is het wel de bedoeling om over belangrijke dingen zeker wél te praten, wat ik nu ook meer probeer te doen. Het ligt er ook wel aan wie er werkt, want als er alleen maar mensen zijn die ik niet vertrouw, zal ik nooit mijn mond open doen tegen hun.
Maar goed, als je moe bent en zere spieren hebt, moet je dat blijkbaar ook uitgebreid bespreken. Ja, dag, dacht het niet. Dat heeft totaal geen nut en als er dan ook nog iemand over gaat zeuren jaag je mij wel weer weg. Ik loop hier al jaren mee en even aan mensen laten weten dat het niet goed gaat, schiet helemaal niemand wat nee op hier. Ze moeten echt eens leren om onderscheid te maken tussen dingen die belangrijk zijn om over te praten en dingen waarvan het nutteloos is om over te beginnen.
Het is blijkbaar ook de bedoeling dat ik nu boven in het restaurant ga eten, wat ik dus eigenlijk helemaal niet wil. Voelt gewoon niet prettig voor mij. Waarschijnlijk moet ik vanavond boven eten, maar dan eet ik nog liever niets en ga gewoon een eindje lopen. Wat ook niet mag, maar dat zal me echt een rotzorg wezen nu.
Deze afdeling is voor mij echt niet goed denk ik. Alles moet en niets mag. Er is geen rust. De sfeer is (voor mij) vaak erg gespannen. Om 7:50 ontbijten ga ik sowieso niet doen, dan krijg ik niets weg hoor. En die achterlijke dagopening en dagsluiting vind ik ook niet prettig. Ik ga geen belangrijke dingen vertellen als de gele groep er bij zit, kom op zeg. Sommigen mogen dingen best weten, maar anderen ken ik nauwelijks.
Ik wil terug naar VW3, waar de relaxte sfeer is. Waar niet alles moet, maar gewoon mag. Waar ik met andere patiënten mag praten zonder dat het een ramp is. Waar we gezellig samen aan een tafel kleuren/knutselen. Waar we kunnen ouwehoeren. Waar de verpleging zich niet met alles van je bemoeit. Waar het fijner is.
Helaas zal ik niet terug gaan. Ik hoop dat het na vandaag beter wordt hier, anders gaat er een keer gigantische ruzie ontstaan met al dat gezeur constant, iedere dag weer, zelfs in het weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten