Klachten / Symptomen.

Iedereen kent het wel denk ik. Je zit een beetje voor je uit te staren of te dagdromen en opeens is het 5 minuten later en heb je geen idee wat er in die minuten is gebeurd. Daar denk je niet bij na, want het is niets raars. Je gaat daarna gewoon weer verder.

Bij mij gaat dit verder dan even 'wegdromen', bij mij blijft het niet bij een paar minuten. Bij mij gebeurt dit niet alleen als ik ergens voor mij uit zit te staren. Bij mij gaat het veel verder.

Ik weet niet zo goed hoe ik het moet beschrijven, maar ik ga toch een poging doen. Dit heb ik laatst al opgeschreven voor mijn ouders, maar ik wil het toch ook hier delen. Sorry als het te verwarrend is. Vraag gerust als je iets niet begrijpt. En voor sommigen misschien ook naar/heftig om te lezen misschien. Het is heel persoonlijk.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Tja.. Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Het is erg lastig allemaal voor mij. Om heel eerlijk te zijn weet ik helemaal niet goed wat er gebeurt (met mij) de laatste tijd. Vind het ook heel lastig om op te schrijven wat er dan bij mij gebeurt.

Er is op zich niet zo heel veel veranderd sinds ik naar huis ben gegaan. Ik voel me nog steeds bijna constant slecht, maar ik moest daar gewoon weg. Het was te nutteloos. Maar de hallucinaties (wanen en stemmen) zijn nog erg aanwezig en ik heb ook vaak dat ik dagdelen 'kwijt' ben, wat heel erg vermoeiend is.

Ik zal proberen om het verhaal een beetje in stukken te verdelen, dan is het misschien wat duidelijker om te lezen.

Wanen

Ik zie nog vaak dingen die er helemaal niet zijn of ik zie dingen anders dan ze werkelijk zijn. Bomen, bloemen, dieren, een heel bos, kleuren, verzin het maar. Ik probeer er niet op te letten en niet aan anderen te laten merken wat ik allemaal zie. Jullie zien bijvoorbeeld gewoon een kiwi, terwijl die kiwi er voor mij misschien uit ziet als een sinaasappel. Dingen worden uit hun context getrokken. Dit gebeurt met allerlei voorwerpen. De grootte is anders, de kleur is anders etc.

Ook heb ik veel last van 'schaduwen' om mij heen, waar ik ontzettend paranoïde door ben. Ik zie er ook lichtflitsen bij. Weet niet wat het is en waar voor, maar ze maken mij doodsbang. Wat moeten ze van mij? Of moeten ze iets van iemand anders in mij? Waarom?
Soms weet ik dat dit complete onzin is, maar soms is dit voor mij echt de realiteit. Ergens in mijn hoofd gaat het gewoon fout.

Stemmen

Ook hoor ik bijna constant stemmen. Verschillende stemmen, verschillende verhalen, verschillende reacties. Soms praten ze met elkaar. Maar vaak tegen mij. Meestal zijn ze niet echt aardig. Ze schelden mij uit, zeggen nare dingen en willen mij ook dwingen om nare dingen te doen. Voor mij is het heel moeilijk en ontzettend vermoeiend om dit 24/7 door te moeten maken en ik begin er ook echt meer last van te krijgen, ook om het te verborgen te houden en niet openlijk terug te gaan praten/schreeuwen. Het kost heel veel energie.

Dissociatie

Dit gedeelte is op dit moment weer erg belangrijk voor mij. Zoals ik in het begin van deze post al zei, ben ik vaak hele uren 'kwijt' van dagen. Ik weet dan meestal echt niet wat er in die uren is gebeurd. Ik weet niet wat ik heb gedaan, wat ik heb gezegd, waar ik ben geweest. Maar was het wel 'ik' die die dingen heeft gedaan? Vaak het ik het gevoel achteraf dat er op die momenten iemand anders in mij leeft, om het zo maar even te zeggen. Ik vind soms teksten terug die geschreven zijn, maar niet door mij. Soms staat er ook een andere naam onder de teksten. Hetzelfde met gesprekken. Soms hoor ik later dat mijn taalgebruik raar was of dat ik anders deed. Ik reageer ook vaak pas laat op smsjes en app berichten, omdat 'ikzelf' niet aanwezig ben zeg maar.
Eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik hier nu mee moet en ik vind het ook wel een beetje eng. Het is echt doodvermoeiend om dit steeds weer door te maken en dan weer terug te moeten zoeken naar wat 'ik' of wie dan ook heeft beleefd. Als ik vaak dingen niet meer weet die jullie mij vertellen, komt het waarschijnlijk hierdoor. Donderdag wil ik het hier ook over hebben met de nieuwe sociaal psychiatrisch verpleegkundige die ik dan zie, want het maakt alles heel moeilijk voor mij en misschien ook wel voor anderen.
Het is voor mij in ieder geval vaak net alsof er meerdere personen oid in mij leven en ik weet echt niet wat ik daar nu mee moet doen. Weet ook niet of ik het duidelijk opgeschreven heb, maar hoop het wel.

Verder voel ik me nogal leeg, emotioneel ben ik vlak en ook mijn gevoelens zijn vlak. Of juist het andere uiterste. Heb ook veel concentratieverlies, ben bijna constant heel erg moe en het kost me veel moeite om niet de hele dag stil voor me uit te zitten staren. Het lijkt van de buitenkant misschien niet zo, maar ik heb het heel moeilijk met o.a. al deze dingen en probeer maar constant bezig te blijven. Waardoor ik weer te veel ga doen. Er is geen middenweg op dit moment. De grenzen zijn vervaagd. Alles lijkt wel een beetje vervaagd. De werkelijkheid, de realiteit zijn voor mij vaak ver te zoeken, ook al is dat niet altijd duidelijk. De echte wereld is vaak een wazige vlek voor mij. Het meeste speelt zich af in mijn hoofd. Er is in al die jaren zo veel gebeurd wat ik niet heb kunnen verwerken, waar ik niets tegen heb kunnen doen, keer op keer. De wereld is voor mij al jaren een soort hel waar ik uit probeer te ontsnappen. Er ik denk dat mijn geest/hersenen uiteindelijk muren zijn gaan opzetten zodat ik de realiteit buiten sluit. Denk eigenlijk dat misschien hieruit ook wel de dissociaties komen en de andere 'ik', de andere personen in mij. Het wegvluchten van alles wat er is gebeurd. Omdat de werkelijkheid, de echtheid van alles, te veel is. Er zijn zoveel dingen die diep weggedrukt zitten en wanneer zoiets een beetje omhoog komt, is het alsof ik uitgeschakeld word en iemand anders in mij er mee omgaat. Alsof ik meerdere personen heb om mij door alle tijden heen te kunnen slepen, wanneer ik dat zelf niet kan blijkbaar. Weet niet of dat kan, maar goed..

Qua fibromyalgie gaat het heel erg wisselend, al merk ik wel dat ik snel pijn in mijn benen en heupen heb. Ben ook erg snel moe. Wil toch binnenkort even een korte trainingsloop gaan doen, kijken of dat wil. En dan afwisselen met fietsen en wandelen.


Nou.. dit is wel even genoeg voorlopig, heel erg confronterend, eng en vermoeiend voor mij om dit te erkennen en op te schrijven. Zoals ik al zei heb ik er erg veel moeite mee en ik hoop dat jullie ook begrijpen dat ik misschien niet veel contact zoek op dit moment.